Bugün, beş yıl önce ırkçı bir Alman olan Tobies R.tarafından Almanya'nın Hanau kentinde iki şişe Bar ve göçmen emekçilere ait işyerlerine saldırarak beşi Türkiye'li olmak üzere dokuz kişinin katledildiği,katliamın yıldönümü vesilesiyle yine alanlardaydık...

Sosyal paylaşım ağlarında yapılan çağrıların da etkisiyle aşırı soğuğa rağmen büyük bir şevkle ve heyecanla Bielefeld Belediyesi'nin önündeki meydanda toplandık. Ve yine hep bir ağızdan ırkçılık ve ayrımcılığa karşı yerli ve göçmen emekçi kardeşlerimizle birlikte omuz omuza vererek ırkçılık ve ayrımcılığı lanetledik...

Irkçılık ve ayrımcılığa karşı düzenlenen bu yürüyüşte, özellikle gençlerin kadınların çoğunlukta olması çok güzeldi. Olması ve görülmesi gereken bir tabloydu. Ancak yine ne acıdır ki alanda şehirde yaşayan on binlerce göçmen emekçiden sadece aydın ve sosyalist olarak bildiklerimizin dışında hemen hemen hiç kimsenin katılmaması bir başka acı gerçekti...

Birlikte yaşamamız için vazgeçilmez olan bu yürüyüş ve mitinglere katılmıyoruz,ilgi duymuyoruz.Halbuki aydınlatma ve bilgilendirme faaliyetinden yoksun değiliz. Buna rağmen vurdumduymazlıklarımız ve içine kapanıklığımız hâlâ devam ediyor. Biz ne zaman aklımızı başımıza alacağız?

Bari bugünden sonra ayağa kalkalım. Bunu başarmadığımız sürece çok ağır bedeller ödeyeceğiz.Unutmayın...

Söylenecekler çok ancak ben lafı fazla uzatmadan bir iki çift laf daha söyleyerek bu yazıma noktayı koyayım...

Neticede sloganlar eşliğinde yürüdük ve bu katliamda yitirdiğimiz dokuz can için şehir merkezindeki Kesselbrink meydanına monte edilen anıta ellerimizdeki gülleri bırakarak onlar için saygı duruşunda bulunup bu ve buna benzer etkinliklerde daha kalabalık bir şekilde omuz omuza ve yan yana olmamız için yapılan çağrılarla yürüyüş ve mitingimizi bitirdik...